Wczoraj doczytałam posłowie, w związku z czym dziś mogę się wypowiedzieć. Na temat wzniosły i podniosły, ważny i ważki jak najwątlejsza ważka: na temat rasizmu, tudzież o książce, w której o rasizmie sobie czytałam, tj. o Dlaczego nie rozmawiam już z białymi o kolorze skóry autorstwa Reni Eddo-Lodge (tłum Anna Sak, wyd. Karakter, wydawnictwo wspaniałe). Książka, będąca rozwinięciem fejsbukowego wpisu Eddo-Lodge o tym samym tytule, koncentruje się wokół problemu rasizmu strukturalnego w Wielkiej Brytanii, tzn. nie wokół bezpośrednich aktów przemocy fizycznej bądź werbalnej w stosunku do osób innego koloru skóry, ale wokół dyskryminacji i uprzedzeń wobec osób np. na rynku pracy i w strukturach państwowych. Najwspanialsze odkrycia, które poczyniłam dzięki tej pozycji, dają się policzyć na palcach jednej ręki, bo są dwa: 1) Istnieją różne kolory skóry! I bezsensownym jest udawanie w duchu poprawności politycznej, że nie istnieją. W tę pułapkę wpadłam będąc młodą siksą, tzn. był